Kadına yönelik şiddet davranışları ülkemizde artarak devam etmektedir. Hemen her gün eşine saldırı haberlerini görmekteyiz. Kadına yönelik şiddet, kadının en temelde yaşamını tehdit eden ve toplumsal hayata katılımına engel olan sosyal bir sorundur. Fiziksel ,cinsel ve duygusal şiddetin yanında ,ev dışında ücretli çalışmalarının engellenmesi ve ısrarlı takip sonucunda yaşamlarının kısıtlanması gibi farklı şiddet biçimlerini içermektedir. Kadına yönelik şiddet bir insan hakları ihlali, bir ayrımcılık biçimi ve kadınların sağlığı üzerindeki olumsuz etkileri açısından bir halk sağlığı sorunudur.
Şiddetin kadınların ve çocukların fiziksel ve ruhsal sağlığını doğrudan ve dolaylı yollarla etkilemesinin yanında şiddetin bir başka sonucu kuşaklararası aktarımıyla ilişkilidir. Çocukken ana baba saldırganlığına tanık olma ,kendi karısına karşı cinsel saldırganlıkta bulunma ve kendi çocuklarına saldırgan davranma eşlerini döven kocaları dövmeyenlerden ayırt eden risk etmenleridir. Bir erkeğin kadınları kontrol etme yada onlara hükmetme gereksinimi ve başkalarıyla empati kurmada yeteneksizlik onu şiddete başvurmaya daha eğilimli hale getirebilir.
Şiddete maruz kalan kadınlar şok, inkar ,geri çekilme ,karışıklık, psikolojik duyarsızlık ve korku yaşamaktadır. Sık sık kendine saygıda düşmeler ,kaygı artışı, yorgunluk, uyuma güçlüğü, yeme bozuklukları ,karabasanlar, ürkme tepkileri ve fiziksel yakınmaları içeren psikolojik değişiklikler gözlenebilir. Şiddete maruz kalan bazı kadınların öldürülmesi sık olarak karşılaştığımız çok dramatik bir durumdur.
Şiddet gören kadınların yarısından fazlası kendi çocuklarını dövmektedir. Aile içi şiddete tanık olan çocukların intihar olasılığı daha fazladır uyuşturucu ve alkol kullanması eğilimi daha yüksektir.
Kadına toplumsal değerin artması, kadınların ekonomik bağımlılıktan kurtulması , kadının toplumsal gücünün kazandırılması, şiddet gören kadınlara yönelik koruyucu önlemler ve güvenliğin sağlanması ,cezaların artırılması şiddet olaylarının önlenmesinde çok önemli role sahip olacaktır.
