İnsanların işlevselliğinin üç ana boyutu vardır.Bunlar düşünceler,duygular ve davranışlardır.Bu üç alan birbiriyle ilişki içindedir,birinde olan bir değişiklik çoğunlukla diğer ikisindede birtakım değişikliklere yolaçar.Dolayısıyla insanlar bir olay hakkında düşünme biçimlerini değiştirirlerse,büyük bir olasılıkla bu olayla ilgili duygularını ve bu olaya ilişkin davranışsal tepkilerini de değiştirirler.Davranışlarımızdaki değişikliklerde benzer biçimde düşüncelerimizde değişikliğe yol açar.Örneğin yapmaktan korktuğumuz bir şeyi birçok kez yaparsak artık ondan korkmayabiliriz.

Doğumdan ölüme ilişkiler insan yaşamının merkezindedir.İnsanlar yaşamlarının büyük bölümünü başkalarıyla birlikte geçiren toplumsal canlılardır.Bebekler en sık ve en severek etkileştikleri insanlara duygusal olarak bağlanırlar.Bağlanmadan anlaşılan,bir bebeğin belirli kişilere olumlu tepki vermesi ,onlar yakındayken kendisini daha iyi hissetmesi ve korktuğunda onları araması anlaşılır.Büyüyüp geliştikçe toplumsal gereksinimlerimiz karmaşıklaşır ve çeşitlenir.Başkalarıyla eğlenme,yardım alma,cinsel zevkleri paylaşma,güçlü hissetme yada kabul görmek için ilişkiler kurarız.İlişkilerin insanlar için beş temel yararı vardır.